Slecht gemengde klei

Er kan met het eindproduct, de gemende en gezeefde klei die geschikt is gemaakt voor het persen en bakken van kleipijpen nog altijd iets mis zijn. De meest voorkomende afwijking is dat de klei niet helemaal wit is, maar dat er een fractie rode klei is meegemengd. Het oppervlak van de pijp wordt daardoor gemarmerd wit-rozerood. Vlekjes komen ook wel voor. Steentjes en vuil in de klei worden hier niet behandeld, daar is een eigen hoofdstuk voor.

Pijpen van Goedewaagen, 1890-1900. Door een witte pijp zit vervuiling met rood-oranje bakkende klei en door een oranje pijp zit vervuiling met wit bakkende klei. Het resultaat was niet gewenst.

Aan de rechter zijkant van deze vroeg ovaalvormige pijpenkop lijkt tijdens of na het bakken een gat ontstaan omdat de klei niet homogeen geperst is, er zijn laagjes aanwezig onder het oppervlak. Dit zie je niet vaak.

Bij deze 19e eeuwse pijp valt vooral op dat de hiel ontbreekt. Bij nader inzien zitten er ook scheuren in het oppervlak van de kop. Het lijkt er op dat de klei tijdens het bakken niet goed is geweest. De hiel is waarschijnlijk zelfs al vóór het bakken verdwenen. Waarom hij dan toch in de oven is meegegaan is niet duidelijk.